සිංහල මතක බැරිවීම සහ ගෝලීයකරණය -තරුණයා - 2012/09/03

ගෝලීයකරණය වූ විශ්ව ගම්මානයක ජීවත් වන කියන අපගෙන් ඇතැමෙක්, මව් භාෂාවට වඩා ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් කතාබහ කිරීමට හැකි වේ නම් එය ඉතා ගෞරවයෙන් සළකන්නෝ වෙති. එහෙයින් සම - හරක් අද තම පෞරැෂත්වය ප්‍රදර්ශනය කරනු වස් මව් බස කතා කිරීම තරමක අසීරැ කටයුත්තක් බව හඟවන්නේ විවිධ ඉංග්‍රීසි වචන තම කතාවට ඇතුළත් කරමින් සහ තමන්ට සිංහල මතක බැරිවන බව (මෙහි නිවැරදි වැකිය වන්නේ සිංහල මතක නැති වීමයි.) පවසමිනි. මෙය අද වන විට වසංගත තත්ත්වයක් දක්වා වර්ධනය වී ඇති අතර  ඊට කදිම උදාහරණයක් ලෙස දෙමාපියන් තම දරැවාට “Don’t Speak in Sinhala Putha ? “‘ ලෙස නිතර දෙවේලේ පැවසීම දැක්වීම මනාය. 

එහෙත් ශ්‍රී ලාංකීයයන් වන අප තම මව් භාෂාව අමතක කරමින් අලුත් ලෝකයක් කරා පිය මැනීමෙන් ඵලක් වේද යන්න දෙවරක් සිතා බැලිය යුතු කරැණකි.මන්ද තවදුරටත් කිසිවකුගේත් යටත්විජිත රාජ්‍යයක් නොවන ශ්‍රී ලංකාව තම මව් භාෂාවට වඩා ඉංග්‍රීසි භාෂාවට ප්‍රමුඛතාවය ලබාදීම යන්නේ පැහැදිලි වන්නේ අප තවමත් යටත් විජිත මානසිකත්වයෙන් නිදහස් වී නොමැති බව වීමයි. එහෙත් අපි කිසිවිටෙකත් ඉංග්‍රීසි භාෂාව හෝ වෙනත් අන්තර්ජාතික භාෂාවක් ගර්හාවට ලක් නොකරන්නෙමු. එමෙන්ම ඉංග්‍රීසි භාෂාව අපට අනවශ්‍ය බව හෝ කිසිවිටෙකත් නොපවසන්නෙමු. එහෙත් ප්‍රශ්නාර්ථය සළකුණූ වන්නේ අප ප්‍රමුඛතාවය ලබාදෙන්නේ කුමන භාෂාවටද යන්න නිසාවෙනි.එනම් නිතර දෙවේලේ අන්තර්ජාලය හා සැරිසරන අපට ඉංග්‍රීසි භාෂාව අමුතු භාෂාවක් ද නොවේ නම්, අමුතු සංස්කෘතියක් ද නොවේ නම්, අපට ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් කතා කළ නොහැක්කේ මන්ද ? එමෙන්ම එදිනෙදා කටයුතුවලදී ඉංග්‍රීසි භාෂාව සමග ගැවසෙන අපට ඉංග්‍රීසියෙන් හරිහැටි කතා කිරීමට හෝ ලිවීමට නොහැක්කේ මන්ද ? එමෙන්ම අපගේ වාග් කෝෂයේ තිබෙනා ඇතැම් වචන පවා නිර්මාණය වී ඇත්තේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව හරහා වුවත් අපට ඉංග්‍රීසි භාෂාව මනා සේ හසුරැවාලිය නොහැක්කේ මන්ද ? ඉංග්‍රීසි හා සබැඳි පොත් පත්තර ආදිය කිව නොහැක්කේ මන්ද? අප ඒ සඳහා මැලිකමක් දක්වන්නේ මන්ද ? මෙහි වරද කාගේද ? අපි මීට පියවෙරන් පියවර පිළිතුරැ සොයමු.

කුඩා කල පටන්ම බොහෝ දෙනෙක් හැදී වැඩෙන්නේ මව්පියන් සමගය.එබැවින් දරැවා කුඩා කල පටන්ම තම සන්නිවේදන කටයුතු පවත්වාගෙන යන්නේ මව්පියන් භාවිතා කරන භාෂාව හරහාය. එනම් සිය මව් භාෂාවෙනි. ඉනික්තිබිති දරැවා තම යහළුවන් සමගත්, තමා අවට සිටින ජනතාව සමගත් සබඳකම් පවත්වාගෙන යන්නේ සිය මව් භාෂාවෙනි. පාසැලට ඇතුළත් වූ විට තම මව් භාෂාව නිවැරදිව කතාකරන්නේ කෙසේද, නිවැරදිව මව්භාෂාවෙන් කියවන්නේ කෙසේද ,අනෙකුන් හා ඉතා සමීපව කටයුතු කරන්නේ කෙසේද, උගත යුතු සාරධර්ම කවරේද (එහෙත් මෙය වත්මන් අධ්‍යාපන පද්ධතිය තුළින් දරැවන්ට ප්‍රමාණවත් පරිදි ලැබේදැයි යන්න සැකයකි)) ආදිය දැනගන්නා දරැවාට ඉංග්‍රීසි භාෂාව ද ඉගෙන ගන්නට ලැබෙන්නේ විෂයක් ලෙසය. එහිදී ඊට අදාළ ව්‍යාකරණ,කියවීම,ලිවීම ආදිය ඉගෙන ගන්නා දරැවාගේ කතාකිරීමේ කුසලතාව මැන බලන්නේ අල්ප වශයෙනි. ඒ කතා කිරීමේ කුසලතාව කෙසේ වෙතත් වත්මන් ගුරැවරයාට විෂය නිර්දේශය ආවරණය කිරීම වඩා වැදගත් බැවිනි.

කෙසේ වෙතත් අද වන විට ගෝලීයකරණය පිළිබඳ පම්පෝරි ගසනා ඇතැම් උදවිය ජපානය, ඉන්දියාව ආදී රටවල් ඉංග්‍රීසි භාෂාවට ලබාදෙන ප්‍රමුඛතාවය පිළිබඳ සොයා නොබැලුවෝ වේදැයි යන්න අපට විශාල ප්‍රශ්නයකි. ලොව විශාලතම ආර්ථිකයන් හිමි රටවල් වන මේවායින් ජපානය ඉතා සුවිශේෂී වන අතර ඔවුන් තම මව් භාෂාව රුක ගැනීම සඳහා විශේෂ නීතියක් පවා පනවා තිබීම කැපී පෙනේ. එනම් ජපන් දරැවා තම පළමු වසර දොළහ තුළ ඉගෙනීම් කටයුතු කළ යුත්තේ මව් භාෂාවෙන් පමණක් වීමයි. එමෙන්ම මව් භාෂාවට ප්‍රමුඛස්ථානයක් ලබාදී ඇති ඉන්දියානුවන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙකු තම විෂය පථය සම්බන්ධයෙන් හොඳින් ඉංග්‍රීසි කතා කළ අයවලුන් වීමයි.

මේ අනුව බලන කල අපට වැරුදී ඇත්තේ කොතැනද යන්න දැන් පැහැදිලිය.අපගේ හැඟිමට අනුව දරැවා අවුරැදු දොළහක් ගෙවෙන තෙක් හෝ මව් භාෂාවෙන් තම සියලු හැදෑරීම් කටයුතු කළ යුතු අතර ඉන්පසුව එළඹෙන්නේ තම අනාගත අභිවෘද්ධිය උදෙසා තෝරා ගන්නා විෂය පථය පිළිබඳ හැදෑරීමේ කාල සමය බැවින් එහිදී ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යාපන කටයුතු කළ යුතු බවයි.(එහෙත් සිංහල,දෙමළ, සංස්කෘත,බුද්ධාගම ආදී විෂයන් තුළින් ඉදිරියට යාමට බලාපොරොත්තුවන්නකු ඇත්නම් ඔහු/ඇය ද ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් වැඩිදුර අධ්‍යාපන කටයුතු කළ යුතු බව අප නොහඟිමු.) මන්ද අපට මව් භාෂාවෙන් තම විෂය පථය තුළ හැදෑරිය හැකි සීමාව සීමා සහිත වීමයි. එනිසා දරැවා වැඩිදුර අධ්‍යාපනයට යොමුවීමේදී ඔහුට නිතැතින්ම හමුවන්නේ ඒ පිළිබඳ ලියැවුණු ඉංග්‍රීසි පොත්පත්ය. ඉංග්‍රීසි සඟරාය. එමෙන්ම ඔහුට සවන්දීමට සිදුවන්නේ ද ඉංග්‍රීසි දේශනවලටය.අන්තර්ජාලය තුළ ද තිබෙන්නේ එබඳුම මුහුණවරකි. උසස්පෙළින් පසු තම අනාගත සිහිනය සැබෑවක් කරගනු වස් ඇතැම් දරැවන් විදෙස්ගත වන්නේ ද එබැවිනි. (විදෙස්ගත වන දරැවන් නැවත ශ්‍රී ලංකාවට නොපැමිණීම සහ එහිම පැලපදියම් වීම වෙනමම සාකච්ඡා කළ යුත්තකි). එහෙත් මෙමගින් සිදුවන්නේ සිංහල භාෂාව මරණයට පත් කිරීම තවදුරටත් ඉක්මන් කිරීම බව ඇතැමෙකුට කීම පුළුවන. එහෙත් එසේ නොවන අප පවසන්නේ දරැවා මව්පියන් සහ නෑදෑ හිත මිතුරන් සමග කටයුතු කිරීමේදී මව්භාෂාවෙන් කටයුතු කරන්නේ නම් එය මරණයට පත්කළ නොහැකි බැවිනි. Don’t Speak in Sinhala Putha ?” කියනවාට වඩා මෙවැනි ඉදිරි වැඩපිළිවෙළක් සඳහා නව අධ්‍යාපන රටාව යොමුවන්නේ නම් එය ඉතා යෝග්‍ය ඉදිරි පියවරක් බව අප පවසන්නේ ද එබැවිනි.    

එනිසා අපි අවසන් වශයෙන් සිංහල මතක බැරිවන්නන්ට සහ සිංහල මතක බැරි කරගැනීමට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින්නන්ට මෙසේ පවසන්නෙමු. ඉංග්‍රීසි භාෂාව අපට අත්‍යවශ්‍යය. එමෙන්ම සිංහල භාෂාව ද අත්‍යවශ්‍යය. එහෙත් ඔබ ගෝලීයකරණය වූ ලෝකය හා එක්වීමට නම් කළ යුත්තේ සිංහල අමතක කිරීම නම් නොවේ. එනම් ඔබ තම කාලයෙන් දිනකට ඉංග්‍රීසි භාෂාව වැඩි දියුණූ කර ගැනීම සඳහා යම් සාධාරණ කාලයක් (පැය 1 - 2) වැය කරන්නේ නම් මෙම අභියෝගය ඔබට ඉතා පහසුවෙන් ජයගත හැකිය.කියවීම,ලිවීම,ව්‍යාකරණ ආදියට වඩා එම කාලයෙන් කතා කිරීම සඳහා වැඩි කාලයක් ලබාදිය යුතු ඔබ, ඒ සඳහා පන්ති ගානේ බඩගෑම හොඳ යැයි සිතීම නොමනා කටයුත්තකි. කෙසේ වෙතත් ඔබ තම විෂය හා සම්බන්ධ කරැණු සාකච්ඡා කිරීමේදී ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරමින් දින චර්යාව ගත කරන්නෙකු වීම අනිවාර්යය.මන්ද ඔබ අනාගතයේ දවසේ වැඩි කාලයක් ගත කරන්නේ අදාළ විෂය පථය හා සබැඳි රුකියාවක් සමග බැවිනි. එහෙත් මෙහි ඛේදවාචකය නම් වත්මන් සමාජය හෝ අධ්‍යාපන පද්ධතිය එවන් වෙනසකට සූදානම්ව නොමැති වීමයි. එනම් වත්මන් ළමයාට මනා දේ මෙන්ම නොමනා දේ ද වත්මන් අධ්‍යාපන රටාව හරහා නිර්මාණය වී තිබීමයි. දැරිය නොහැකි තරම් පොත් මල්ලක් කරෙහි රැවාගෙන පාසැල වෙත යන වත්මන් ශිෂ්‍යයා අද වන විට ව්‍යවහාරයේ නොමැති, තමාට අවශ්‍ය නොමැති විෂය කොටස් පවා ඉගෙන ගන්නා අතර ඒ පිළිබඳ කිසිවකුත් දෝෂාරෝපණ එල්ල නොකරන්නේ සෑම දෙමාපියකුටම අවශ්‍ය වන්නේ තම දරැවා පන්තියේ පළමුවැනියා බවට පත් කිරීම වඩා වැදගත් බැවිනි.

මාලන් විදානපතිරණ