Friday, July 12, 2013

ප්‍රවීණ නාට්‍යවේදී ජයලත් මනෝරත්න සමග කතාබහක් - (අද) -2012/08/15



වත්මන් ජනමාධ්‍ය යම්කිසි පාලනයකට නතු වී තිබෙනවා

සටහන හා ඡායාරෑප - මාලන් විදානපතිරණ

1985 වසරේ මුල් වතාවට නිෂ්පාදනය වූ ජයලත් මනෝරත්නගේ පුත්‍ර සමාගමවේදිකා නාට්‍යය යළිත් නිෂ්පාදනය කිරීමට මනෝ අදහස් කර ඇත.ඇලෙක්සැන්ඩර් වැම්පිලෝව්(Alexander Vampilov)ගේ The Elder Son කෘතිය ඇසුරින් ප්‍රසන්න විතානගේ පරිවර්තනය කළ නාට්‍ය පිටපතක් ඇසුරින් නිෂ්පාදනය වූ මෙම නාට්‍යය මනෝගේ එකම පරිවර්තන නාට්‍යයයි.එකල අතිසාර්ථක දර්ශන වාර ගණනාවක් රංගගත කළ මෙම නාට්‍යය පුරා ගලා යන්නේ හාස්‍යයෙන් පිරි ඉතා ගැඹුරැ මානව දර්ශනයකි. මෙහි නව නිෂ්පාදනයේ ජයලත්මනෝරත්න ඇතුළුව ජනක කුඹුකගේ,සරත් චන්ද්‍රසිරි, රත්නා ලාලනී ජයකොඩි, සම්පත් තෙන්නකෝන්,චාන්දනී සෙනෙවිරත්න සහ සුසිල් වික්‍රමසිංහ චරිත නිරෑපණය කරන අතර සංගීතය ලක්ෂ්මන් විජේසේකරගෙනි.වසර 27කට පසු වේදිකා නාට්‍යය ඔබට කොළඹදී ඔබට දකින්නට ලැබෙන්නේ හෙට (28)යි. ඒ කොළඹ ජෝන් ද සිල්වා රඟහලේදි ( 3. 30 සහ 6.30)යි. එය ඔබට පුත්‍ර සමාගම යළිත් නිෂ්පාදනය වන්නේ ඇයි ? අපි මනෝගෙන් ම අසමු.

“අද සිටින්නේ පුත්‍ර සමාගම වේදිකා නාට්‍යය නොදුටු තරැණ පරම්පරාවක්.මේ නිසා මේ නාට්‍ය සඳහා විශාල ඉල්ලුමක් තිබෙනවා. මේහේතුව නිසයි මෙය නැවත නිෂ්පාදනය වන්නේ. පුත්‍ර සමාගම කියන්නේ සනාතන තේමාවක් රුගත් සදාතනික නාට්‍යයක්.මෙය මා තෝරා ගැනීමට හේතු වුණෙත් එයමයි. මෙයින් කියැවෙන්නේ රැසියානු ජනතාව තුළ පවතින නොනැසෙන සහෝදරත්වබැම්මයි. එයඥාතීබැම්ම, ලේ බැම්ම ආදියට වඩා එහා ගිය සබඳතාවයක්. ඒ නිසයි ඔවුන්ට රැසියානු විප්ලවය ජයගන්න හැකිවුණේ. ඒ නිසයි ඔවුන්ට සමාජවාදී රජයක් බිහිකිරීම සඳහා ශක්තිය ලැබුණේ.ලොව පවතින්නේමෙම සහෝදරත්වය තුළින්. නාට්‍යකරැ වැම්පිලෝව් උත්සාහ දරන්නේ මෙය සමාජගත කිරීමටයි.ඒත් ඔහු මේ ප්‍රකාශනය සඳහා ඉතා සංකීර්ණ, ඝනකම කතා වස්තුවක් යොදාගන්නේ නැහැ. එය තමයි ඔහුගේ විශේෂත්වය.ඔහුගේ ප්‍රකාශනයහරිම හාස්‍යයෝත්පාදකයි. ඒත් මෙහි කතා සන්දර්භය ඉතා ගැඹුරැයි. මේ නිසා මේ නාට්‍යය තවත් අතෙකින් බොරැවෙන් ලොව ජයගත නොහැකි බව පැවසෙන්නක්. “

පුත්‍ර සමාගම නාට්‍යයේ ඔබත් චරිතයක් නිරෑපණය කරනවා. මෙය නාට්‍යයේ කේන්ද්‍රීය චරිතයක්ද ?

ඔව්.මම කරන්නේ මෙහි පියාගේ චරිතය.සමස්ත නාට්‍යය ම ගලා යන්නේ මේ චරිතය කේන්ද්‍රකරගෙනයි. මෙහි එව තාත්තා ඉතා සෙනෙහෙබරයි. ඒ නිසාම ඔහුට පුත්‍ර සෙනෙහසින් ගැලවෙන්නට නොහැකිවෙනවා.ඒත් මේ දරැවා තමාගේම පුතෙකු බව ඔහු දන්නේ නැහැ. කොහොම වෙතත් අවසානයේදී පුතා මේ රහස හෙළිකරනවා. ඒත් එවිට තාත්තා පවසන්නේ නුඹ මගේ පුතෙකු නොවුණත් නුඹට මා තුළ පැවැති ආදරය, සෙනෙහස, ලෙන්ගතුබව කිසිසේතම අඩුනොවන බවයි. මොහු වටා තමයි සෙසු සියලු සංසිද්ධින් ගොනුවන්නේ. මේ නාට්‍ය වෙනුවෙන් 1985 පැවැති  රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේදී මට හොඳම නළුවා සම්මානයත් හිමි වුණා.

ඔබ මෑතකදී නිෂ්පාදනය කළ පුත්‍ර සමාගම සහ බූරැවා මහත්තයා යන වේදිකා නාට්‍යය ද්විත්වය පිළිබඳව අවධානය යොමු කළොත්, ඒ සියල්ලක්ම පාහේ විදෙස් නිර්මාණ ඇසුරින් නිෂ්පාදනය වූ නාට්‍ය. මෙයින් පෙනෙන්නේ ඔබත් දැන් ස්වතන්ත්‍ර නාට්‍ය කෙරේ නැඹුරැතාවයක් නොදක්වන බවද?

නැහැ. එහෙම දෙයක් නැහැ. මම දැනට කළ නාට්‍ය එකොළහින් පරිවර්තන නාට්‍යය ලෙස නිෂ්පාදනය වුණේ නාට්‍ය තිබෙන්නේ දෙකයි. අනෙක් සියලු නාට්‍ය සැළකෙන්නේ ස්වතන්ත්‍ර නිර්මාණ ලෙසයි. අනික ඔබ කියූ බූරැවා මහත්තයා වේදිකා නාට්‍යය සඳහා මම යොදා ගත්තේමෙහි සිංහලයට නැගුණු නවකතාව (කුලතිලක මැටියනගේ විසින් රචිත නවකතාව)යි. කෙසේ වෙතත් කලින් කිව්ව වගේ පුත්‍ර සමාගම යළි නිෂ්පාදනය වන්නේ නව පරම්පරාවට මෙය නැරඹීමේ අවස්ථාව සලසා දීම සඳහාමයි.මොකද මම මේ වන විටත් මගේ මීළඟ ස්වතන්ත්‍ර නාට්‍යය වන සෙල්ලම් නිරිඳු සඳහා සූදානම් වෙමින් සිටින්නේ. මෙය ලංකාවේ අවසන් රජු පිළිබඳ කියැවෙන නාට්‍යයක්.


අප පසුගිය කාලයේ තිස් වසරක යුද්ධයකට මුහුණ දුන්නා. ඒත් මෙය නාට්‍යකරැවන් දුටුවේ කෙසේද, ඔවුන්ගේ දැක්ම කොයිවගේද, යුද්ධය පිළිබඳ නාට්‍යකරැවා සිටින්නේ කොතැනද යන්න අපට අපැහැදිලි ප්‍රශ්නයක් ?




ඔව්. මමත් ඒක පිළිගන්නවා. ඒත් නාට්‍යකරැවන් මේ පිළිබඳ කතා නොකළාට සිනමාකරැවන් මේ පිළිබඳ කතා කළා. ඔවුන් මෙහි සමාජීය පැතිකඩ විවරණය කළා. ඒත් මම එය සම්පූර්ණයෙන්ම සිදුවුණා කියන්නේ නැහැ. මොකද එම සිනමා කෘතිවලට යුද්ධය සෘජුවම පාදක වුණේ නැහැ. අනික අපට යුද්ධය පිළිබඳ නිර්මාණ කරන්නැයි බල කරන්න බැහැ.  ඒ නිසා අපි උත්සාහ කරන්න ඕනේ සමාජ ප්‍රශ්න පිළිබඳව පොදුවේ සාකච්ඡා කරන්නයි. මෙය වඩා තියුණු විය යුතුයි. වඩා නිර්මාණශීලී විය යුතුයි. එවැනි නාට්‍ය නිර්මාණයි වේදිකාවට අවශ්‍ය වෙන්නේ.

කෙසේ වෙතත් වත්මන් නිර්මාණකරැවා තුළ මෙන්ම ඔහුගේ ප්‍රකාශනය තුළත් යම්කිසි වාරණයක් සිදුවී ඇති බව පෙනෙනවා.මේ ගැන මොකද හිතන්නේ ?

මං හිතන්නේ වේදිකා නාට්‍යකරැවා තුළ තවම මෙවැනි තත්ත්වයක් දකින්නට නැහැ.මේ නිසා ඔහුට තම ප්‍රකාශනය නිදහසේ සමාජගත කරන්න හැකි වී තිබෙනවා. ඒ නිසා මෙවැනිතත්ත්වයක් පවතින්නේ ජනමාධ්‍ය තුළ බවයි, මගේ නම් අදහස. මොකද වත්මන් ජනමාධ්‍ය යම්කිසි පාලනයකට නතු වී තිබෙනවා. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය නිදහස අද සීමා වී තිබෙනවා. ඒ වගේම අපට සිනමාවේ වාරණයක් සිදුවූ කාලයක් ද තිබුණා. ඒ නිසා නිදහසේ සිනමා භාෂාව භාවිතා කිරීමට තවමත් සිනමාකරැවාට නොහැකි වී තිබෙනවා. මේ හැර වෙනත් වාරණයක් මා දකින්නේ නැහැ.





No comments:

Post a Comment